Saygı kavramından uzaklaştığımız son günlerde, gittikçe artan hırslarımız ve egolarımız sayesinde ne yapacağımızı bilemez durumdayız. Her zaman her yerde biz olmalıyız. Biz olmazsak diğer tüm seçenekler yanlış. Bizim dediklerimiz, bizim düşündüklerimiz doğru. Bilirkişiliğimiz onaylanmamışsa da biz biliriz. Bu kör anlayış kıskacında sıkışıp kalmışız. Ben olabilmem için senin kötülenmen aşağılanman gerekiyor. Bu karmaşık duygularla kafamda cebelleşirken, aklıma aşağıdaki okuduğum bir yazı geldi.
Büyük bir Japon bilgesi, çölde kum üzerinde oturmuş, meditasyon hâlinde. Adamın biri ona yaklaşır ve şöyle der: "Beni öğrencin olarak kabul et." Bilge, parmağıyla kuma düz bir çizgi çeker ve şöyle der: "Kısalt!" Adam, avuçlarıyla çizginin yarısını siler. Bilge der ki: “Git, bir yıl sonra tekrar gel.” Bir yıl geçer. Bilge, yine bir çizgi çizer ve der ki: "Kısalt!" Adam bu kez çizginin yarısını avucu ve dirseğiyle kapatır. Bilge yine kabul etmez ve der ki: "Git, gelecek sene yine gel." Gelecek yıl olur. Bilge, tekrar kumların üzerine bir çizgi çeker ve adamdan onu kısaltmasını ister. Bu kez, adam bilmiyorum der ve bilgeden cevabı kendisine söylemesini rica eder. Bilge, çizginin yanına daha uzun bir çizgi çeker ve der ki: "Şimdi kısaldı." Bu metinden çıkarılacak asıl ders aşağıdakilerden hangisidir? A Sorulara cevap vermeden önce düşünmeli ve gerekirse fikir alışverişi yapmalıyız. B Hedeflerimize yürürken doğru bildiğimiz yoldan ayrılmamalıyız. C Var olanı karalayıp kötüleyerek değil ondan daha iyisini yaparak ilerleyebiliriz. D Bireysel gelişim gösterebilmek için bize yol gösteren bir eğitimciye ihtiyacımız vardır.
Neden biz olarak çözümler üretip daha iyiyi yapamıyoruz. Daha güzeli daha doğruyu yapmak ancak ve ancak geçmişten ders alıp yeni bir şeyler üretmekle olur. Birilerinin kötü olması bizleri iyi yapmaz.. Bizlerin iyi olabilmesi geçmişe saygı duyup geleceğe yaptığımız katkılarla meydana gelir.
Başarıda; her hangi bir şeyi var olan noktadan daha iyi bir noktaya getirmek değil midir? Bir bilgiye, bir işe katkı sunmadan, geliştirmeden onu daha ileriye nasıl taşıyabiliriz. Yapılanı veya kişiyi kötüleyerek nereye varabiliriz? Kötülemeden, onu tü kaka ilan etmeden, fikirlerimiz ve önerilerimizle destekleyerek daha iyiyi varamaz mıyız?
Umarım ve temenni ederim ki; sevgiyi iliklerimize kadar hissedip, saygı çerçevesinde bir birimizi eleştirir, daha güzel yarınlar için birlikte üreterek, mutlu mesut bir yaşam için mücadele ederiz. Unutmayalım ki biz birlikte bir gücüz, Gücümüzü güzel olan için kullanalım.
Saygılarımla….