Hayal edin, bir çocuk olmanın masumiyetini ve coşkusunu yaşıyorsunuz. Oyunlar oynuyorsunuz, arkadaşlarınızla koşturuyorsunuz, belki de hayallerinizin peşinden gidiyorsunuz. Fakat bu masumiyet gölgede kalıyor, yerini sorumluluk ve çaresizlik alıyor. Çünkü bu çocuk, çocuk işçiliğinin karanlık pençesinde.
12 Haziran, Dünya Çocuk İşçiliğiyle Mücadele Günü. Bu özel gün, küresel bir soruna dikkat çekmek ve bu sorunun çözümü için ortak bir çabayı teşvik etmek için her yıl kutlanıyor. Dünyanın dört bir yanında milyonlarca çocuk, eğitim hakkından ve çocukluklarını yaşayabilme özgürlüğünden mahrum bırakılarak çalıştırılıyor. Bu durum, yalnızca çocukların gelişimini engellemekle kalmıyor, aynı zamanda insan hakları ihlali ve modern köleliğin bir biçimi olarak da nitelendiriliyor.
Uluslararası Çalışma Örgütü'nün (ILO) verilerine göre, günümüzde 15-17 yaş arası 152 milyon çocuk zorla çalıştırılıyor. Bu çocukların 72 milyonu tehlikeli işlerde çalışıyor ve her gün 445 çocuk işyerinde hayatını kaybediyor. Çocuk işçiliğinin en yaygın olduğu sektörler tarım, madencilik, inşaat ve ev içi hizmetler olarak sıralanıyor.
Yoksulluk, eğitim imkanlarının yetersizliği, aile içi şiddet ve göç gibi faktörler, çocuk işçiliğinin en önemli nedenleri arasında yer alıyor. Yoksul aileler, çocuklarının geliriyle geçimlerini sağlamak zorunda kalırken, eğitim imkanlarının yetersizliği çocukları okula gitmek yerine çalışmaya yönlendiriyor. Aile içi şiddet ve istismar mağduru çocuklar da korunmak için sokaklarda çalışmaya itiliyor.
Çocuk işçiliği, çocukların fiziksel ve ruhsal gelişimini olumsuz etkileyen ciddi sonuçlara yol açıyor. Çalışan çocuklar, eğitimlerini aksatmak zorunda kalıyor, yetersiz besleniyor ve sağlık sorunlarına maruz kalıyor. Ayrıca, tehlikeli işlerde çalışan çocuklar, iş kazalarına ve yaralanmalara maruz kalıyor. Çocuk işçiliği, aynı zamanda çocukların maruz kaldığı istismar ve sömürünün de önemli bir kaynağı olarak görülüyor.
Çocuk işçiliğini ortadan kaldırmak için yoksulluğu azaltmak, eğitim imkanlarını geliştirmek, aileleri bilinçlendirmek ve çocuk haklarını korumak için yasal düzenlemeler yapmak gerekiyor. Ayrıca, işverenlere ve tüketicilere de sorumluluk düşüyor. İşverenler, çocuk işçiliğine karşı sıfır tolerans politikası uygulamalı ve tedarik zincirlerinde çocuk işçiliğinin kullanılmadığından emin olmalılar. Tüketiciler ise adil ve etik üretim yapan firmaları tercih ederek çocuk işçiliğine karşı mücadeleye katkıda bulunabilirler.
Unutmayalım ki, her çocuk eğitim hakkına ve çocukluklarını yaşayabilme özgürlüğüne sahiptir. Bu özel gün vesilesiyle çocuk işçiliğine karşı sesimizi yükseltelim ve bu insanlık dışı uygulamanın sona ermesi için hep birlikte harekete geçelim.