Savurganlık, israf gereksiz harcamaya denir. Bir şeyi harcarken, gerektiğinden fazla ya da az kullanma israf ve cimriliği beraberinde getirir.
İnsan hayatını devam ettirebilmek, belirli bir para kazanıp ihtiyaçlarını karşılayabilmek için bir meslek edinir. Edindiği meslekte çalışıp emek harcar ve karşılığında maddi olarak bunun bedelini alır. Ancak kazandığı para ya da o para ile aldığı ihtiyaçlarını gereği dışında harcarsa buna da israf denir.
Yani israf hangi açıdan bakılırsa bakılsın kötü bir şeydir. Hem bireysel hem de toplumsal olarak boşa harcanan ham maddeler, boşa harcanan emekler, boşa harcanan nimetler demektir. Bizim gereksiz olarak gördüğümüz ya da fazla bularak aşırı tükettiğimiz herhangi bir şey belki de başkalarının temel ihtiyaçlarını karşılayabilir. Bir şey müsrifçe tüketirken ilk önce ona ihtiyacı olan insanları düşünmek gerekir.
İnanan insanlar için görmesi çok kolay bir şey vardır. Oda hiç kuşkusuz Allah'ın bizlere sunduğu nimetlerdir. Her gün o kadar çok şeye sahip oluyoruz ki, ama şöyle bir kendimize baktığımızda hiç farkında bile değiliz. Farkında olmadığımızda, kullanırken gereğinden fazlasını yapıyoruz.
Yediğimiz yemeklerin çöplerinin, atıklarının ne olduğunun veya ne olacağının bizim için bir önemi çoğu zaman kalmıyor. Dünyada günlük tonlarca ekmeğin çöpe atıldığından ne kadar haberdarsınız.
Ya da boşa akıttığımız suların ileride bize ne kadar zarar vereceğini biliyor muyuz? Peki, ihtiyacımız olmadığı halde aldığınız o süslü teknolojik aletlerin gerisinde devasa bir çöplük bıraktığını.
Başka bir açıdan bakacak olursak sırf marka tutkumuz yüzünden cebimizden çıkan paranın dahi sorgulanmadığı dünyada bizler ne yapıyoruz. İsraf hem kötü bir davranış olduğunu, hem de dinimiz tarafından yasaklandığını unutmamak gerekmemektir.
Dinimizde de ‘’ yiyiniz, içiniz fakat israf etmeyiniz! Çünkü Allah israf edenleri sevmez ‘’diye buyrulmuştur. Bizler inanan insanlar olarak bu söylenenlerden hiç mi ibret almayacağız.
Peki ya Afrika da açlıktan susuzluktan ölen insanları görünce hiç mi kendimizi sorgulamayacağız.
Hayatta Allah'ın bize verdiği nimetleri kullanmalıyız. Fakat bu nimetleri kullanırken ne başkasının hakkına geçelim ne de israf edelim. Elimizdekilerin kıymetini her zaman bilelim.
Yani kısaca bir şeyi bilinçsizce tüketirken ilk başta ona ihtiyaç duyan insanların var olduğunu düşünmek gerekir. Kullandığımız bir eşyamız artık kullanılmaz hale geldiği zaman o eşyayı gerektirmemiz gereklidir. Eşyalarımızı alalı çok uzun zaman olmamasına rağmen sadece sıkıldığımız için o eşyanın yenisini almak israftan başka bir şey olamaz.
İsraf bir insana çok şey kaybettirir. Eğer bir insan, israflı olmak yerine tutumlu olursa bunun yararlarından eninde sonunda faydalanacaktır. İsrafın ne kendinize ne toplumumuza ne de doğa ya hiçbir katkısı bulunmamaktadır.