Sandım ki,
Biz büyüyünce,
Karanlıklar korkutmaz…
Üşümeyiz,
Yırtık ayakkabılarla…
Sandım ki,
Serinleriz,
Sıcak yazlarda…
Aç kalkmayız,
Sofralarda…
Kirletilmez sandım,
Barış için giyilmiş gelinlikler…
Senden değil diye,
Öldürülmez genç yürekler…
Sandım ki,
Büyüdükçe, biz,
Çoğalır ülkemde
Gülen güzel çocuklar…
İşlenmez cinayetler,
Kirli ellerle…
Büyümüşüz,
Koca bebekler olmuşuz,
Göz kırpıyor,
Aklar siyahlara,
Gözler,
Yitirmiş canlılığını…
Büyümüşüz,
Gülüp geçtiğimiz hatalarla…
Umutlarımızı,
Zaaflarımıza kurban ederek…
Toprağa gömerek Sevgimizi,
Çoğaltmışız,
İsimsiz mezarları…
Büyümüşüz,
Tekerrür ederek tarihi,
Tükenmişiz…
Aygül DURDU
Şairimiz Aygül Dudu’nun şiirini okuduktan sonra büyümesek mi diye düşündüm. Canlılığın temel kurallarından olan büyürken yaşadıklarımızdan alacağımız olumlu derslerle iyiye doğru gitmemiz gerekirken bizler kötüleşmiş, hırslarımızın esiri olmuşuz.
Tabi ki büyürken sağlıklı bir ortamın olmayışı, eğitimin çağdaş ilkelerden uzak oluşu en önemli etken olarak karşımıza çıkmaktadır.
Çevremizde yaşanılanları, her anlamdaki kirliliği görünce büyüdüğümüz için utanır hale geldik. Murathan Mungan’ın da yazdığı ‘’ Biz büyüdük ve kirlendi dünya .’’
Ne acıdır ki keşke büyümeseydik de kirlenmeseydi dünya, diyecek noktaya geldik.
