Temel ihtiyaçlarının dışında, ebeveynlerin çocuğa sunduğu önemli bir imkân da, cep harçlığıdır. Cep harçlığı, çocuğa parayı tanımak ve nasıl kullanacağını öğretir. Çocukların parayla tanışması onu kullanmayı öğrenmesi harçlıkları sayesinde olur. Harçlıkları bir nevi onların ilk maaşları gibidir. Nasıl ebeveynler hayatlarını idare etmek için maaşlarını düzenli olarak alıyorlarsa, çocuklarda aldıkları düzenli harçlık sayesinde parayı tanıyarak, idare etmesini öğrenir. Kendine ait olan parayı idare etme becerisini kazanır.
Aslında çocuklar genellikle paranın bitebilecek bir şey olduğunu düşünmez. Örneğin, paranın duvardan gelen (ATM) Sonuz bir şey olduğu hâkimdir. Diğer taraftan paranın tükenebilecek bir meta olduğunu bilen anne babalar içinse, emek karşılığında elde edilen para, bir o kadar değerlidir. Bu nedenle, aile içerisinde birbiriyle çelişen iki anlayış, ancak düzenli harçlık bir çözüme ulaştırılabilir.
Çocuk, harçlığın istekleri için harcanmak üzere verilen değil, öncelikle günlük temel ihtiyaçlarını gidermesi için verilen bir para olduğunu bilmelidir. İhtiyaç ile istek arasındaki en temel farkın ne olduğunu öğrenen çocuklar, öncelikle zorunlu olan ihtiyaçlarını daha sonrada, isteklerini karşılaması gerektiğini ya da duruma göre erteleyebileceğini bilir. Çocuklara harçlıklarını hangi şekilde kullanacaklarını öğretmek önemli bir aşamadır. Günlük, haftalık veya aylık olarak aldığı düzenli harçlıklarla hangi zaman diliminde ne kadar harcayacağını bildiğinden alım gücünün farkında olur ve bu bağlamda sınırlarını oluşturur. Kendine ait olan parayı idare etme becerisini kazanır.
Kendi parasına sahip olman nasıl bir şey olduğunu anlayan çocuklar, harçlığını kendisi için en doğru şekilde değerlendirmeye çalışır. Çünkü kendi paralarını kullanarak belirli bir zaman dilimindeki harcama limitleri gerçekçi ve somut bir hale dönüşür. Harçlığını bir anda bitirmez ya da tek bir istek ve ihtiyacı iççin harcamaz…
Düzenli harçlığın en önemli amaçlarından biri de çocuğun küçük yaşlardan itibaren para idaresi konusunda sorumluluk almasıdır. Çocuklar düzenli aldıkları harçlıklarla gider ve ihtiyaç listesi hazırlamasını öğrenir. Harçlık miktarı ile harcamak istedikleri arasında bir denge oluşturacak bir bütçe yapabilir. Bütçesini yönetebilen çocuk, hem aile ekonomisine katkıda bulunur, hem de ileride kendi kazancını doğru bir şekilde değerlendirir.
Diğer yanda, istediği şeyi istediği zaman kavuşmaya alışan çocuklar için ise, yaş aldıkça zahmetsiz, emeksiz para kazanmayı beklemesi kaçınılmaz bir durumdur. Yetişkinlikte çözümü daha da zor olan bu anlayışın oluşmaması için, onların üzülmesine fırsat verip bu durumla başa çıkmalarını sağlamak gerekir.
Tasarruflu olmak genç yaşlarda kazanılan bir değerdir. Anne babalar çocuklarına düzenli harçlık vererek, onların bütçe yapmasına imkân sağlar. Günü ve miktarı belli olmayan harçlıklar, çocukların doğru bir şekilde harcama yapmalarını ya da belirledikleri hedefe ulaşmaları için birikim yapmalarını zorlaştırır.
Kısacası; Düzenli harçlık çocuklarda, çok yönlü düşünme ve karar verme becerisini geliştirir. Harçlığını nerelerde harcayacağı konusunda birçok alternatifi plan çocuk bu sayede seçim yapmayı da öğrenir.
Ailenin bir ferdi olduğu için verilen harçlıklar sayesinde, çocuklar kendini daha değerli hisseder ve bir şey olduğunun farkında lığını yaşar. Düzenli harçlık, çocuğun kendisini sorumluluk alabilen ve bağımsız bir şey gibi hissetmesini sağlar. Parayı yönetebildiğini, tasarruf ve birikim yapabildiğini gören çocuk, öz güven kazanır. Hedefine ulaşma adına sabrın gerekliliğini çok erken yaşta öğrenir. Şimdiden kararlarına, tercihlerine, kendine güvenen çocuklar, gelecekte ise toplumun öz güvenli yetişkinleri olur…
