Bu Mekanda Sahabe-İ Kiramdan Ve Sevgili Peygamberimizin (S.A.V) Mübarek Soyundan (Ukayl. B. Eb-İ Talib) Medfun Bulunmaktadır. Diyarbekir’liler Asırlarca Bu Türbeyi Yalnız Bırakmamışlar Ve Adını Da Kısaltarak “İmam Akil” Diyerek Psikolojik Rahatsızlığı Bulunan Yakınlarını Şifa Bulsun Diye Ziyaret Etmişlerdir. Bu Mübarek Dua Makamındaki Hazret-İ Ali (K.V.) Kardeşi Olan İmam Akil’i Ziyaret Etmek Bize De Nasip Oldu , Gittik Dualarımızı Dile Getirdik, Şöyle Ki İlahi Ne ki varsa bu alemde, Yaratanı sensin Allah. Akl-ı fikri şu bedende, Donatanı sensin Allah. Irmak, dere, nehir çayın, Gökyüzünde dolunayın, İçtiğimiz tatlı suyun, Akıtanı sensin Allah. Yeryüzünün, semavatın, Esrar yüklü kainatın, Hak yolunda koşan atın, Yaşatanı sensin Allah. Lisan verdin dilden dile, Ulaştırdın il’den il’e, Bülbülleri gonca güle, Şakıtanı sensin Allah. Eserinde yüce ilmin, Yüreğimde güzel ismin, Seni anan şu dilimin, Oynatanı sensin Allah. DİYOR İçimden birileri, Sakın gülme ha diyor. Dök gözden incileri, Yalvar Allah’a diyor. Yak gönül kandilini, Kes yalandan dilini, Haramdan çek elini, Batma günaha diyor. Günahına pişman ol, Öz nefsine düşman ol, İyilikte umman ol, Düşme ikraha diyor. Hayat bu, gelir geçer, İnsan burda yol seçer, Kanun bu, gelen göçer, Yürü felaha diyor. Yıllar geride kaldı, Senden çok şeyler aldı, Yaşadığın masaldı, Gelmez bir daha diyor. Her açan gül solacak, Dal yapraksız kalacak, Ecel kuşu konacak, Fakire, şaha diyor. Dolaşır döner devran, Kapına gelir kervan, Sakın sorma ne zaman, Akşam sabaha diyor!.. MEVLÜT MERGEN AMİDİ Diyarbekir, 26.04.2000 MEDİNE Medine’ye vardım hazza gömüldüm, Sevindim, şad oldum, yürekten güldüm, Mübarek ravzayı ölmeden gördüm, Medine, Medine peygamber ili, Peygamber alemin nurdan kandili. Gecesi başkadır, gündüzü başka, Gönüller Ravzada kapılır aşka, Dualar, niyazlar sunulur Hak’ka, Medine, Medine peygamber ili, Çözülür aşıkın burada dili. Tubayı andırır hurma dalları, Buradan tat alır cümle bal arı, Medine cennetin has bahçeleri, Medine, Medine Peygamber ili, Var mıdır dünyada ondan güzeli? MEVLÜT MERGEN AMİDİ Diyarbekir, 12.06.1999 GÖZYAŞLARIM Zikretsem Allah’ımı, Dökülür gözyaşlarım. Andıkça günahımı, Dökülür gözyaşlarım. Nerde bir fakir görsem, Ya da az hüzünlensem, İstesem, istemesem, Dökülür gözyaşlarım. Zalimlerin zulmüne, Alimin ölümüne, Şehidin yetimine, Dökülür gözyaşlarım. Yitirdiğim zamana, Yar elinden figana, Cümle ehl-i imana, Dökülür gözyaşlarım. Meyhanede sarhoşa, Viranede baykuşa, Secde görmeyen başa, Dökülür gözyaşlarım. El açıp dilenene, Günahta direnene, Hak’tan af dileyene, Dökülür gözyaşlarım. Kibirlenip gezene, Hayatından bezene, Ölüme göz süzene, Dökülür gözyaşlarım. Dostlara kırılırsam, Yarana darılırsam, Amid’den ayrılırsam, Dökülür gözyaşlarım. Beli bükük dedeye, Aç gezinen mideye, İmarsız her beldeye, Dökülür gözyaşlarım. Bahçedeki ki sümbüle, Gülden ayrı bülbüle, Sevgisiz her gönüle, Dökülür gözyaşlarım. Mergen derki: yazarım, Cahillerden bizarım, Kazılınca mezarım, Dökülür gözyaşlarım!..
MEVLÜT MERGEN AMİDİ Diyyarbekir, 13.03.1995
SAĞLICAKLA KALINIZ ÖMRÜNÜZE BEREKET SEVGİLİ OKURLARIM
