Malatya’da bugün itibariyle tam olarak 11 bin 378 öğretmen, 153 bin 900 öğrenci ara tatile girdi. Bu rakamlar ne kadar doğrudur bilmiyorum ama 11 Eylül’de okullar açıldığında il milli eğitimi müdürlüğü paylaşmıştı. Kaç öğrenci gitti, kaçı geldi son rakamları hatırlamıyorum artık.
153 oldukça yüksek bir sayı. Depremin yıkıp geçtiği Malatya’da geçen yıl ikinci dönem okullar neredeyse hiç açılmamıştı, bir açılıp bir kapanan okullar ebeveynleri zorunlu bir göçe sevk etti.
Malatya depremle beraber sadece öğrencilerini kaybetmedi aynı zamanda öğretmenlerini, doktorlarını, polisini, memurunu, işçisini, emekçisini bir sürü vatandaşını kaybetti.
Geçenlerde okuduğum “Malatya nitelikli göç verdi” cümlesi hiç aklımdan çıkmıyor. Evet aynen de öyle oldu. Bu şehrin bir daha eskiye dönme ihtimalinin olmadığını gören hiç düşünmeden yeni yaşamlara yelken açtı. Geriye ise bana göre sadece çaresiz olanlar kaldı. Dağılan bir kentte ne eğitim olabilir ki ama yine de 153 bin öğrenci sabah akşam sallanan kentte eğitim umuduyla geri döndü.
Ara tatilmiş, ne zaman başladık ki ara verelim. Bu koşullarda öğretmenlerimiz ne kadar adapte oldu, çocuklarımız ne çabuk deprem fırtınasını geri de bıraktı. Hiçbir şey değişmesi, sanıyorsunuz ki diğer illerdeki gibi açıp kapatmakla normalleşecek bu kent. Ama çok zor…
Eğer bu çocuklara bir iyilik yapmak istiyorsanız, önce okullarının yanı başında her gün 6 Şubat’ı hatırlatan o ağır hasarlı binaları ortadan kaldırın ve mümkünse bir süre ders yerine deprem psikolojisini atlatmayı anlatın, ardından yine aranızı verirsiniz.
