Destan türü aşıkların sık sık kullandığı daha çok uzun soluklu konuları işledikleri şiirlerdir. Özkul Çobanoğlu, Aşık Tarzı Kültür Geleneği ve estan Türü(Akçağ Yay. Ankara 2000) adlı eserinde konu edindiği bu türde kaleme alınmış Sefil Kadimi’ye ait Dostlarım başlıklı bir Yemek Destanı elimize ulaştı. Sevgili aşık, kıymetli dostum halk edebiyatı alanında 50’den fazla kitaba imza atmış olan Dr. Doğan Kaya’nın tavsiyesiyle yöresini yemek ve beslenme unsurlarını tanıtarak ölümsüzleştirmek amacıyla bu eserini kaleme aldığını söylemektedir. Toplam 28 dörtlükten oluşan ve hecenin 11’lisiyle yazılmış olan bu metinde Sivas, Hekimhan, Malatya Mutfak kültürü ve yemekleri ele alınmıştır.
Destanla birlikte kendi eserlerinden oluşan bir albümü de CD olarak gönderen aşığımıza hizmetlerinden dolayı teşekkürlerimi sunarım. Şiirlerinde piri Şarkışlalı Çoban Mehmet Can’dan aldığı Kadimi, ustası Sefil Selimi’ye nisbetle Sefil mahlasını kullanan Yusuf Kenan Gözcü, 1953 yılında Hekimhan Hacılar Köyü’nde doğdu. Âşık Sefil Selimi’ye çıraklık ederek, âşıklık geleneğini saz çalmayı ve şiir söylemeyi öğrendi. Bir süre Adana ve Ankara’da çalıştıktan sonra Almanya’ya gitmiş, Avrupa ülkelerinde konserler vermiştir. 1982 yılında Karayolları Sivas Bölge Müdürlüğünde göreve başlamıştır. Buradaki görevini kendi isteği ile emekli olduğu 2003 yılına kadar sürdürmüştür. 1972 yılında evlenen âşığın iki çocuğu vardır (Demir 2015: 16-19). Hâlihazırda Sivas’ta hayatını sürdürmektedir. Şiire dayısından ve yöre aşıklarından etkilenerek başlamıştır. Almanya’da Hüroğlu ile tanışan Kadimi, daha sonra Sefil Selimi ile tanışarak aşıklık geleneğine yönelmiş, Sefil Selimi’nin çevresinde yetişmiştir. Kendisi de üç çırak yetiştiren Kadimi, yaşayan aşıklar arasında halk şiirine en fazla hizmet eden kişiler arasındadır.
Eserleri Türk Halk Müziği sanatçıları tarafından okunmaktadır. Şiirleri, Murat Demir tarafından derlenerek “Sevda Çiçeği” adıyla 2015 yılında yayımlanmıştır. 500’e yakın yayımlanmamış şiiri Ramazan Çiftlikçi arşivindedir. (Kemal Deniz, Hekimhan Çevresinde Aşıklık Geleneği ve Hekimhanlı Aşıklar Zinciri, yayımlanmamış çalışma, 2018).
Şiirlerinin dili çok sade olan âşığın zaman zaman mahalli kelimeleri kullandığı görülmektedir. En çok 8 ve 11’li hece ölçülerini kullanan âşığın hemen her hece ölçüsünde söylenmiş şiiri vardır. 2’li ve 3’lü heceli şiirleri âşığın yenilik tutkusunu gösterir niteliktedir. Yine 4 heceli bir lebdeğmezi sadece yenilik tutkusunu değil, ne derece güçlü bir âşık olduğunun bariz bir göstergesidir. Şekil açısından bakıldığında âşığın veriminin tüm şekilleri kapsayacak ölçüde geniş olduğu dikkati çeker. Koşma, semai, mani tarzını sıkça tercih etmekle birlikte, bentlerle kurulan çokça şiiri vardır.
Örneğin sicillemelerinde mısra sayısı 16’yı bulmasına rağmen şiirin kuruluşunda bir zaaf görülmemektedir. Üçleme, dörtleme, muhammes, musammat koşma ve musammat ayaklı koşma gibi şiirleri de bulunmaktadır. Kafiye açısından bakıldığında Kadimî’nin en çok tam ve yarım kafiye kullandığı görülmektedir. Bunun yanı sıra zaman zaman ahengin redifle sağlandığı örneklere de rastlanmaktadır. Az da olsa kafiyenin bir kelime ile değil, daha fazlasıyla sağlandığı çok kafiyeli şiir örnekleri de mevcuttur. Daha çok döner ayak kullanan âşığın tek ayaklı şiirlerinin de azımsanmayacak sayıda olduğu görülmektedir (Demir 2015: 29-44).
